ΤΕΛΙΚΑ...ΤΕΛΙΚΑ,ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΕΛΙΚΑ

ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΤΗΓΟΡΗΣΕΙΣ ΜΙΑ ΕΡΩΤΗΣΗ;
     ΜΗΠΩΣ     ΚΑΤΗΓΟΡΕΙΣ    ΑΥΤΟΝ  ΠΟΥ  ΡΩΤΑΕΙ;
                           ΠΟΤΕ ΑΡΧΙΖΕΙ ΜΙΑ ΠΡΟΚΑΤΑΛΗΨΗ;
            ΠΟΤΕ ΑΡΧΙΖΕΙ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ;


"Τελικά...μπα...δεν ξέρω, ούτε και μπορώ να αποφασίσω αν ταιριάζει ή αν είναι σωστή αυτή η φράση.Τελικά...δεν  υπάρχει τελικά!"
Γιώργος Μπαλάνος - Το παραμύθι που ξέχασε να πει η Σεχραζάτ...

Run to the hills

Τι απαίσια που ειναι η Αθήνα! Χάλια σου λέω,αίσχος! Ειχα διαβάσει ένα σχόλιο κόποιου "ξένου" σχετικά με το πόσο έξυπνο ήταν αυτά που κάναμε στην Ελλάδα.Μαζευτήκαμε λέει όλοι στην Αθήνα και αφήσαμε την επαρχία και κυρίως την γνήσια "εξοχή" απείραχτη και ατόφια.(Εδώ όλο και κάποιος θα πεταχτεί να πεί τίποτα για τους αλήτες που καίνε τα καημένα τα δάση αλλά ευτυχώς υπάρχει και το mute) Δεν ξέρω κατά πόσο είχε δίκιο,πάντως εγώ "πρόσφατα" ανακάλυψα ότι το ίδιο πράγμα έχει γίνει και μέσα στην Αθήνα.Πιο μέσα δεν γίνεται! Κατ'αρχήν ανακάλυψα οτι αυτό το ελεεινό πράγμα που χαρακτήριζει την Αθήνα δεν βρίσκεται σε σταθερό σημείο (κάτι σαν την βιοχλαπάτσα ή τις κινητές εορτές - αλήθεια αναρωτηθήκατε ποτέ πως υπολογίζεται το Πάσχα-και αν όχι γιατί;) αλλά βρίσκεται εκεί που βρίσκονται και οι Αθηναίοι! Δεν θα επεκταθώ άμεσα στο κατά πόσο κουβαλάμε την ασχήμια μέσα μας,θα σας θυμίσω πάντως το πόσο υπέροχη υποτίθεται οτι είναι η Αθήνα τον Αυγουστο που λείπουν όλοι..
Τελευταία που λέτε ανακάλυψα κάτι μέρη στην καρδιά της Αθήνας που δεν θα το πιστεύατε και να σας το 'λεγα.Το περίεργο αν και μάλλον αναμενώμενο είναι οτι σ'αυτά τα μέρη,κυριαρχεί η ερημιά!
Ντροπή και αίσχος ξανά! Εντάξει, ποιός έχει όρεξη να τρέχει στα βουνά και στα λαγκάδια θα μου πείτε, Αλλα ας μην πιάσουμε τα ακραία παραδείγματα,έχω αμέτρητες περιπτώσεις που αυτά τα μερη βρίσκονται μεσα σε κατοικημένες περιοχές.Α,ξέχασα,δεν είναι bar,club,cafe ή κάτι παρόμοιο.Βασικό έ? Ναι όπως και το να κάνεις και κάτι διαφορετικό έστω και μια μέρα τον χρόνο κατά την "έξοδο" σου! Να πας κάπου που δεν ξέρεις και να κάνεις κάτι που δεν θα έκανες! (αν και το δεύτερο πετυχαίνεται κάνοντας απλώς το πρώτο) Αλλά και ο κόσμος που επέλεξε να μένει εκεί κοντά αν όχι δίπλα,δεν φαίνεται να συγκινείται.Κι όμως κάποιος φαίνεται να έχει ενδιαφερθεί για τον καλλωπισμό και διαμόρφωση της εκάστοτε περιοχής.
Υπάρχει άραγε μεγαλύτερος εχθρός από τον ίδιο τον εαυτό? Κάθομαι και τα λέω όλα αυτά ενώ στην ουσία αν ξαφνικά όλοι θέλατε να σας πω για ποιά μέρη μιλάω,δεν νομίζω να σας έλεγα γιατί μετά θα έχαναν την μαγεία τους!(Εχετε δεί άλογο μέσα σε σπηλίτσα στο Κέντρο της Αθήνας;) Βέβαια ξέρω από πριν (ναι είμαι και μάντης) ότι δεν θα γίνει κάτι τέτοιο (κάτι που θα έπρεπε να σας τρομάζει,αλλά αυτό είναι άλλο θέμα) Οπότε δεν ανησυχώ και συνεχίζω να μιλάω ελεύθερα.Ναι, τα μέρη αυτά ειναι τουλάχιστον μαγευτικά,είναι απο αυτά που αν ήσουν σε άλλη χώρα θα ηταν αξιοθέατα που θα θυμόσουν για πάντα. Ασε που θα ήταν και πιο "ψαγμένα" καθώς βρίσκονται μέσ'τα ποδια των κατοίκων της πόλης(ούτε οι ίδιοι δεν θα τα ήξεραν) και άρα δεν θα ήταν απαραίτητο ότι θα τα επισκεπτόταν οποιοσδήποτε που απλά θα τύχαινε να ταξιδέψει στην τάδε χώρα.Μέσ'τα πόδια μας ξαναλέω κι όμως αθέατα..Και παραπονιόμαστε που δεν έχουμε μεγάλα πάρκα μέσα στην πόλη,όπως στο Βερολίνο η το Αμστερνταμ για να αράζουμε και να πίνουμε μπύρες(εμείς,οχι εσύ) ενώ έχουμε τόσο χώρο να στήσουμε ακόμα και Διονυσιακά όργια αν το θέλαμε.Κάποιοι το ήθελαν κάποτε βέβαια,και το έκαναν.Και κάποιοι το κάνουμε ακόμα.
Τέλοσπάντων, άντε τράβα πιές καμιά μπόμπα! Εγώ πάω εκδρομή. Εκδρομή στο Κέντρο..

Πώς θα γίνει;

Ολο φεύγω φεύγω, κι όλο εδώ είμαι. Αλλες διαστάσεις, παράλληλα σύμπαντα, αυτό είναι. Τόσο απλό, αλλά πώς να το περιγράψεις. Επισκέπτομαι μέρη. Εγώ και άλλοι εαυτοί μου.
Συνήθως δεν πάμε μαζί. Τα σπουδαία μέρη σιχαίνονται την πολυκοσμία και έχουν την τάση να απομακρύνονται.
"Πού είμαι; Τόση ώρα εδώ βρίσκομαι; Δεν είναι δυνατόν, πάλι συνέβη."
Φεύγω κι επιστρέφω. Πολλές φορές όχι ο ίδιος. Γι'αυτό ζω. Για να μαθαίνω να φεύγω.
Πολύ μοναχικό δεν λέω, αλλά όχι επειδή δεν φεύγουν κι άλλοι τριγύρω.
Είναι που πάντα αφήνεις κάτι" πίσω". Αλλά πονάει περισσότερο να αφήνεις όλα τ'άλλα "μπροστά" (Του Γραμμικού Χρόνου δεν του αρέσουν τα εισαγωγικά. Ισως πάλι και να τα απολαμβάνει, γι'αυτό να τα απαιτεί τόσο.)
Κι όλο έρχομαι έρχομαι, αλλά δεν μπορώ να κάτσω.
"Συγνώμη ρε παίδες,αλλά δεν θα κάτσουμε πολύ.Είμαστε για να φεύγουμε.."

Ε! Εγώ! Να μου πώ!

Συγχωρήστε με για το β' ενικό (μόνο γι'αυτό όμως!).Απλώς έτσι έχω συνηθίσει να απευθύνομαι στον εαυτό μου.
Οχι (τι όχι ρε;) να,έκατσα και το ξανασκέφτηκα.Τί πάει να πεί πρώτο ενικό και χαζομάρες;
Ποιός θαρρώ πως είμαι εγώ για να μιλήσω εκ μέρους μου; Λοιπόν δεν ξέρει πως θα γίνει, πρέπει να καταργηθεί το πρώτο ενικό! Το αποφάσισε! Γιατί, τι έχει το πρώτο πληθυντικό δηλαδή; Μιά χαρά δεν βολευόμαστε με δαύτο; Είσαι παρόν; Τέλειωσε το πράμα, σε αφορά κι εσένα.Ελα άστα πολλά τα λόγια, τί θα κάνουμε, λέγε!;
Α-μπε-μπαμπλόμ!
Ας ξεκινήσ___ απ'τα απλά :

Χ = Γ΄ πληθυντικό - Α' πληθυντικό

Χ = ?

Ισορροπία

Ετεροχρονισμένες κινήσεις.
+ - + - - +-++-++-+--+-++-++-+ - - + - +
*--*-**-*--*-**-*--***--*--**--*-**-**--*
Συγκινονούντα δοχεία με μαγνητικά υγρά.
Ελξη και απώθηση την ίδια στιγμή.Διώξε με τραβώντας με und siva serva.
Μην φοβηθείς να πέσεις γιατί θα χάσεις την ευκαιρία να σηκωθείς την κατάλληλη στιγμή.
Και κατάλληλη στιγμή σημαίνει στην περίπτωση μας ώθηση ίσως ακόμα και για να πετάξεις.Πήδα για να πέσεις λοιπόν,απλά ξέχασέ το κάπου στην διαδρομή.Και ενώ πέφτεις, απλώς αντέδρασε.
Αν είναι αυτή η αρχική σου πρόθεση,όλα τ΄άλλα θα γίνουν σχεδόν αυτόματα. Κατά κάποιον τρόπο όλες οι αποφάσεις αυτόματα παίρνονται, μιά μικρή λοξοδρόμηση χρειάζεται.
Αλλαγή γωνίας.Αλληθώριζε,επανεστίαζε,σημείωνε τον χρόνο,επαναπροσδιόριζε την τελευταία αρχή.Πάμε πάλι

Μια προσπάθεια αποδεύσμευσης από τις λέξεις μέσα από λέξεις.

Αλλού. Οχι εδώ. Σίγουρα κι εδώ δηλαδή, απλώς όχι μόνο εδώ. Εδώ, αλλά ιδωμένο από αλλού. Και από αλλού και από αλλού. Εδώ απο παντού! Με την τάση φυγής στο τσεπάκι!
Πότε όμως ; Αλλοτε. Οχι πάντοτε μα ίσως κάποτε. Η διάρκεια δεν παίζει τόσο ρόλο, όσο ο ρυθμός και οι εναλλαγές του.
Πώς; Οπως νά'ναι! Αλλοπρόσαλα, παρανοικά,πειραματικά,αδεύσμευτα,παθιάρικα και δυναμικά.
Και όλα αυτά αντιστρέψτε τα,αναγραμματίστε τα,αναποδογυρίστε τα,αλλάξτε τους πρόσημο και...ξεχάστε τα.Τίποτα δεν λέει τίποτα. Και κάθε φορά που κάτι πάει να πεί κάτι τείνει να χάσει το νόημα του. Ξεχάστε τα λοιπόν! Και σωπάστε...